Annetta Willemse Paintings Expo's Blog ☰

Blog

Wrede rozenblaadjes en moedige grassprieten

Blog naar aanleiding bezoek aan het Hiroshima MOCA met werk van Doris Salcedo , 20 Aug. 2014
Doris Salcedo

Afgelopen maand bezocht ik het Hiroshima MOCA en zag ik onder andere twee werken van Doris Salcedo (1958 Bogota, Colombia). Deze werken werden hier in Japan tentoongesteld in het kader van de 9th Hiroshima Art Prize die Salcedo zojuist verwierf. Wanneer je net vanuit het Peace Park komt aangelopen, wat aangelegd lijkt om niet zozeer de verschrikkingen van de atoombom te herdenken, maar vooral een plek waar mensen de wens, de verantwoording voor vrede koesteren en uit willen dragen, dan ben je al in de juiste stemming. De criteria voor deze prijs zijn uiteraard verbonden aan deze thematiek. Vrede, besef van menselijk leed, besef van onze wereld met zoveel geweld en oorlog, het verlangen naar een waardig bestaan voor al wat leeft. Politiek engagement. De werken van Doris Salcedo haken hier volledig op aan. (Ze waren al eerder (gedeeltelijk) te zien in London.)

A flor de Piel
Een ruimte is gevuld met een groot ‘kleed’. Het ligt tussen de wanden in, geplooid. Het heeft een merkwaardige kleur en kwaliteit. Beetje een oude bloed kleur en vreemde onbekende vouwen en gladde textuur. Bij nader onderzoek blijken het aan elkaar genaaide rozenblaadjes te zijn. Het beeld wil zowel een soort hedendaags offer zijn alsmede een symbool voor het leed van slachtoffers van wreedheden. Een bloemenoffer is eigenlijk een soort huid geworden. Het werk is opgedragen aan een vrouw die is verdwenen en waarvan verondersteld wordt dat ze gemarteld en overleden is, zoals er veel meer verdwenen slachtoffers (in Colombia) zijn.

Plegaria Muda
Ook dit werk is een herinnering aan vergeten doden. Zoals jonge mensen in grote steden die op de straat leven, die omkomen door geweld. En eenzaam worden begraven. Het werk bestaat uit ontelbaar hoeveelheid gestapelde tafels, tussen de bladen ligt een dikke laag zwarte aarde. Hier en daar groeit een grasje door de tafels heen. Na pijn en rouw is er ook weer een nieuw leven … Naast de loodzware tafels en symboliek, lijken de grassprietjes wel erg kwetsbaar, desondanks groeien ze met onvoorstelbare kracht dwars door de tafels heen, dat wekt ver- en bewondering en geeft hoop: het goede overwint uiteindelijk toch? Hieronder het dankwoord van Salcedo, bij het ontvangen van de prijs. Het verwoordt mooi hoe je Hiroshima kunt beleven.

Dear Mayor Kazumi Matsui, Let me begin thanking you and the committee of the Hiroshima Art Prize for granting my work with such prestigious award. I accept gratefully and humbly this prize that represents not only a recognition to my work but the responsibility to continue addressing the experience of victims of human violence, so their suffering will not be forgotten. Hiroshima is without any doubt, after the painful and awful experiences it suffered, one of our ethical bastion, and an example of endurance and resilience that has become an inspiration for us all.

©annettawillemse 2020
Insta pict